Herkes daha fazla akıllı olmak, daha fazla zeki olmak ister. Lakin artık ben istemiyorum. Akıllı olmanın kattığı faydalar haricinde büyük zararları da mevcut. Yaşamım içerisinde akıllı olmaktan ötürü en çok kendime zarar verdiğimi fark ettim. Pek çok kişi, “Kuruntu ve takıntı” sahibi olduğumu söylerken benim yaptığım, yaşadığım her olaya karşı farklı bir bakış açısına sahip olmaktı. Her insanın gözünden yaşanana, hissedilene bakmak sizi fazlasıyla yorarken aynı zamanda canınızı yakabiliyor. Fakat tüm bunlara rağmen yaşanılan ve yaşanılacak her şeye karşı da önlem almanızı sağlayabiliyor.
Akıllı Olmak Bazen Nefret Ettiriyor
Hayatımın son zamanlarında fazlasıyla inandığım sözlerden biri şu oldu, “Cahillik mutluluk getirir”.
Sahiden de pek çok zaman için cahillik mutluluk getiriyor. Akıllı olmanın tek faydası, geniş ve farklı bir bakış açısı düşünmekten ibaret. Bu geniş ve farklı bakış açısı ile düşünürken kendinize ne kadar zarar verdiğinizi hiç fark ettiniz mi? Son zamanlarda fazlasıyla kendime verdiğim zararın farkındayım. Akıllı olduğum her alanda yaşadığım üzüntünün, öyle olmasını istemediğim her anın farkındayım ve bunun farkında olarak hareket etmek, hayatıma devam etmek büyük bir güç gösterisi istiyor. Kimi zamanda kendimi kandırmak zorunda olmama neden oluyor.
“Öyle değildir belki de” diyerek adım attığım her noktada, aklıma gelenin başıma gelmesi yorucu oluyor. Sahi, bu durum mutlaka sizlere de oluyordur. Bu nedenle kendinizden nefret ettiğiniz zamanların sayısı da artıyordur. İşte tam bu noktada, akıllı olmak yerine cahil olmayı tercih etmek istiyorsunuz. Ben bu zamanlarda kendimi yunus balıklarına benzetiyorum. İnsanlarla olan ilişkilerimde yunus balığı gibi oluyorum. Bir gözüm açık, bir gözüm kapalı uyuyorum. Benim uyuduğumu sananlar ya da beni uyuttuğunu düşünenler ise yanılıyor. Aslında tüm tehlikelerin, risklerin, yaşadıklarımın farkında oluyorum. Tıpkı bir yunus gibi…
Yunus Balığı Gibi Olmak Size Pek Çok Şey Öğretiyor
Uyuduğunuzu ya da sizi uyuttuğunu sanan insanlarla dolu yaşamınız içerisinde pek çok şey öğreniyorsunuz. Öğrendikleriniz sizi ne kadar mutlu eder orası muamma fakat zaman içerisinde öğrendiğiniz için de şükrediyorsunuz.
Akıllı biri olmanın en büyük zararı her zaman için kendinize oluyor. Çünkü akıllı bir insan kendisinden başka kimseye zarar vermiyor. Nasıl olsa her insanın dönüp dolaşıp size döneceğini ve yine size geleceğini biliyorsunuz. Bunu bilerek hareket etmek, bunu görerek düşünmek insanlar üzerinde büyük bir etkiye sahip olmanızı sağlıyor. Fakat bu etki, sonunda sizi yoruyor. Sürekli olarak elinizde tuttuğunuz tasmanın peşinden sürüklenmek kaç tanemizin hoşuna gider? Ve yahut soruyu şöyle sormak gerekir, evcil bir hayvanınız olduğunu düşünün. Bu hayvan gezmek istediğinde, dışarı çıkmak istediğinde tasması olsun veya olmasın bir sözünüz ile size geri dönecektir. Önemli olan sizin söylediğiniz sözle mi geri dönmesidir yoksa siz söylemeden dönmesi mi? İşte bu sorunun ikinci kısmı yalnızca akıllı insanların başarabildiği bir olgu ve bu olgu, aslında insanı en çok yoran şey…
