Aynaya baktığım zaman kendimi görüyorum herkes gibi… Bazen kafam karışıyor, gördüğüm kişinin ben olup olmadığını anlayamıyorum. Bakıyorum kendime, sanki bir başkası olmuşum. Yaşlanmışım mesela, yalan söylemişim, böbürlenmişim ve duygusuz davranmışım karşımdakine. Hırs dolmuş gözlerim, bir de kanlanmış ağlamaktan. Ben ne zamandan böyle duygusalım? Oysa güçlüyümdür ve güç benim göbek adımdır. Ben miyim bu gördüğüm, yoksa bir başkası mı?
Kesin bir başkası olmalı bu siluet. Çünkü ben böbürlenmem, bencil değilimdir, daima anlayışlı ve güzelim. İyi biriyim bir kere ben. İçimde kötülük yoktur ve hiçbir zaman da olamaz. Ben bu değilim çünkü. Ben kendimi tanımaz mıyım?
Ayna, ayna!.. Güzelliklerimi geri ver bana! Kim bu gösterdiğin! Beni göster bana…
Kusursuzluğumu tüm gerçekliği ile göster bana, yalan söyleme. Ben söylemem ama sen söylüyorsun. Sen güzellikleri göstermek için varsın, bana iyi gelmek için, bana ben gelmek için.
Size de oluyor mu yahu? Ben bazen kendimi birine benzetiyorum, zaman zaman başkalarının mı aynası oluyorum ya da başkaları mı bana ayna oluyor, bu soruyu çözmeye çalışıyorum. Aynanın da hatası olmadığını anlıyorum. Diyorum ki kendi kendime. Hayat işte, insanlar işte, havalardan oldu herhalde… Bu hale getirdiler seni. Sonra başka bir soru geliyor aklıma, afallıyorum. İyi de her şey benim ellerimdeydi, böyle yapmak zorunda mıydım?
Neyi, neden, niçin yaptım, bilmek istiyorum! Size de olmuyor mu? Oluyordur, sözde insanız biz…
Ayna, işimize gelmeyince kötü gösteriyordur, kirlenmiştir. Kusurumuz yoktur bizim, görünen kesin başkasının kusurlarının yansımasıdır. Hata yapmayız ki biz. Aklı başında, zeki mi zeki, güzel mi güzel insanlarız biz.
Aynaya Bakmaktan Korkanlara Ayna Ol!
İnsan bazen çirkinliklerini görmemek için bakmaz aynaya, sen ona ayna olacaksın. Yaptığı hatayı karşısına çıkaracaksın. Onun sana yaptığını ona yaparsan göstermek için, anlatmak için, yanlış yaparsın. Sen ona, onu göstereceksin. Aynalar yalan söylemez. Söyledikleri sanılır. Aynalar gerçekleri yansıtır. Gerçekler de bu yüzden acıdır. Ayna olacaksın hayatta, ne kendi yüzünü görmeye korkacaksın ne de başkalarına yüzlerini göstermeye.
Onlar savunacaklar, ben senin aynanım diye. Dur bakalım orada deyip, göstereceksin gerçek yüzlerini. Bunları yapmazsan ne olur biliyor musun? Sen aynaya bakamaz, yalanları gerçeğe dönüştürür, kendinden nefret edersin. İşte bunu yapmayacaksın.
Onların kendinden nefret etmelerine neden olacaksan, başka bir gerçeği yalana dönüştürürsün. Sen önce insan olacaksın. Sonra ayna olacaksın. Eğri de otursan, doğru konuşacaksın, doğru göstereceksin, gerçek olacaksın. Sen, senden de aynadan da fazlası olmak zorundasın. Yaşadıkların için ne başkasını ne de kendini suçlayacaksın. Yanlışını kabul edip, doğrusuna ulaşmak için yola devam edeceksin.
Saatlerce aynaya bakarsan, onu yerlere atsan, kırılan ancak sen olursun. Bu yüzden, başkalarının da sana ayna olmasına izin vereceksin, her şeyi daha net görebilmek için. Eğer ayna sana yanlışlarını gösteriyorsa, üzerini makyajla, şapkayla, sakalla kapatmaya çalışmayacaksın. Temizleyeceksin bir bir, kalbindeki tüm kötülükleri, sen aynana ayna olacaksın.
Ağlıyorsan, o an güçsüz olduğunu bil. Gücün hala içinde, bir yerlerde. Onu ortaya çıkarmak için ağlamanın sebebi olan aynaya bak, kendi aynana değil.
