Hakkında 21 tane kitap yazılmış, şair, yazar, düşünür, gazeteci, eleştirmen ve senarist olan Attila Hamdi İlhan, 15 Haziran 1925 İzmir doğumludur. 10 Ekim 2005’te ise yaşadığı kalp krizi sonucunda hayata gözlerini yummuştur.
Attila İlhan’ın Hayatı
İzmir Atatürk Lisesi’nde henüz birinci sınıftayken, mektuplaştığı bir kız varmış. 16 yaşında, o kıza yazdığı mektup nedeniyle tutuklanıp, okuldan da uzaklaştırılmış. 3 hafata boyunca gözaltında kaldıktan sonra iki ay hapis yatmış ve Türkiye’de hiçbir okulda okuyamayacağına dair bir belge verilmiş. Bu da eğitim hayatına ara vermesine neden olmuş. 1944 yılında ise okuma hakkını kazanmış ve lise son sınıfta ilk ödülünü almış. Lise mezuniyetinden sonra İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne başlamış. “Gün” ve “Yığın” gibi dergilerde şiirleri yayımlanmaya başlamış ve 1948’de kendi imkanları ile “Duvar” adlı şiir kitabını yayımlamış. Üniversite ikinci sınıfa Paris’e gitmiş ve o dönem sakal bırakması üzerine arkadaşları ona “Kaptan” lakabını yakıştırmışlar. 1950’li yıllarını İstanbul, İzmir ve Paris üçgeni arasında geçirmiştir.
1946 yılında CHP Şiir Yarışması ikincisi olmuş, “Tutuklunun Günlüğü” ile 1974 yılında Türk Dil Kurumu Şiir Ödülünü, 1974 yılında Yunus Nadi Roman Armağanı almıştır. 2003 yılında ise Sertel Demokrasi Ödülünü almıştır.
Birçok film ve dizi senaryosu yazan Attila İlhan’ın, bir öykü bir de gezi yazısı vardır. Bize romanlar bırakan yazar, Aynanın İçindekiler, Attila İlhan’ın Defteri Serisi, Anılar ve Acılar Serisi olarak serileri de vardır. Çeviri ve söyleşi de yapan Attila İlhan, en çok şiir kitapları ile öne çıkıyor.
Attila İlhan Şiir Kitapları
- Duvar (1948)
- Sisler Bulvarı (1954)
- Yağmur Kaçağı (1955)
- Ben Sana Mecburum (1960)
- Bela Çiçeği (1962)
- Yasak Sevişmek (1968)
- Tutuklunun Günlüğü (1973)
- Böyle Bir Sevmek (1977)
- Elde Var Hüzün (1982)
- Korkunun Krallığı (1987)
- Ayrılık Sevdaya Dahil (1993)
- Kimi Sevsem Sensin (2002)
Üçüncü Şahsın Şiiri
Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu / Ağlardım / Beni sevmiyordun bilirdim / Bir sevdiğin vardı duyardım / Çöp gibi bir oğlan ipince / Hayırsızın biriydi fikrimce / Ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım / Felaketim olurdu, ağlardım…
Ne vakit Maçka’dan geçsem limanda hep gemiler olurdu / Ağaçlar kuş gibi gülerdi / Bir rüzgar aklımı alırdı / Sessizce bir cigara yakardın / Parmaklarımın ucunu yakardın / Kirpiklerini eğerdin, bakardın / Üşürdün içim ürperirdi / Felaketim olurdu ağlardım…
