İnsanların fikirlerini ve davranışlarını kolay kolay değiştiremeyiz. Ama kesinlikle “İnsanlar değişmezler.” düşüncesine inanmıyorum. Yaşadıklarımız bizi şu anki benliğimize hazırlar. Eskiye nazaran daha güçlü bir birey olarak hissetmemiz, zamanında yaşadığımız zorluklarla doğru orantıdadır. Ne yazık ki daha güçlü olan insanlar, daha çok engel aşmış olanlarımızdır.
Zorluk ise kişinin kendi yaşadıklarıyla doğru orantılıdır. Yaşanmış olumsuz her olay zorluk olarak adlandırılabilir. Örnek verecek olursak sol el baş parmağınızın bir şekilde iç kısımdan kesildiğini düşünün. Sporcusunuz ve yaptığınız spor için ellerinize ya da parmaklarınıza ihtiyacınız yok. Çünkü siz atletizm ile ilgileniyorsunuz ve başarılı bir atletsiniz.
Tabii ki kesilme sonrası canınız yanabilir. Yara belirli bir süreden sonra kapanacak ve unutulacak. Peki ya siz sol elini kullanan bir eskrimci olsaydınız?
Ertesi gün ise olimpiyat madalyası için ülkenizi savunacak olsaydınız, ne olurdu?
Sizi strese boğan koca bir zorlukla karşı karşıya kalırdınız. Hatta acıyor olması bile umurunuzda olmazdı. Tüm canlılar zorluklar karşısında tepkiler gösterilir. Girilen duygu durumuna ve önemine göre farklı yansıyabilir.
Eskirimcimize geri dönelim. Kadın ya da erkek fark etmeksizin önem verdiği bir konuda insan ağlayabilir. Ağlama örneğini vermemin sebebi, dışa vurum yaşanıyor olması. Herkes tarafından fark edilebilir. Mutlaka tanımadığınız birilerini ağlarken görmüşsünüzdür. Ağlamayı halka açık olan yerlerde doğru bulmuyor olabilirsiniz.
Dışarıda yalnız ve ağlayan birini görünce ne düşünüyorsunuz?
Tanımadığınız bir insana yaklaşması epey zorken bir de işin içinde gözyaşı var. Yanına gidip, “Sorun yok, küçük bir kesik.” demek isteyebilirsiniz. Çok tatlısınız! Sağ elinizi kullanıyorsunuz ve hiçbir şey bilmiyorsunuz.
Kaş yaparken göz çıkarmak yerinde bir deyim olur. Niyetiniz tabii ki destek olmak. Görebiliyorum ancak olamayabilirsiniz.
Bu yüzden insanları tanımak yerine kendimizi ön yargı ile doldurmaya bayılıyoruz. Yardım etmeye çalışırken birilerini kırabilme ihtimaliniz ne kadar da çokmuş, değil mi?
Tabii ki insan kimi zaman kendi başına başarmak isteyebilir. Yalnız kalmaya ihtiyacı olabilir. Bu durumda ise sizin iyi niyetle söylediğiniz bir söz kalp kırabilir. Destek olmaya çalışırken, zarar verebilirsiniz. Zaten hassas olan kişi ise sizin niyetinizi anlayamayabilir. Yaptığınız iyilik karşısında duyduğunuz üzüntü sizi iyiliğe karşı umursamaz kılabilir.
Yapabilecek tek bir şey var!
Siz asla iyi olmaktan vazgeçmemelisiniz. Aldığınız tepkilere karşı umutsuzluğa kapılmanız çok normal. Ama siz asla siz olmaktan vazgeçmemelisiniz. İnsanlar öyle bir değişir ki, inanamazsınız. Umudunuzu kaybettiğiniz an size kötülük yapan kişilerden farksız olursunuz. Cıvıl cıvıl olan renginiz solup gider öncelikle. Bu yüzden lütfen değişmeyin. İyi olun, iyi kalın, iyilik saçın.
Siz iyi oldukça, benim de umudum var. İyilik gösterdiğiniz herkesin umudu var. İyiliğin içinde kocaman bir dünya ve o dünyada kocaman umutlar var.
Değişmeyin! Kimsenin sizden sizi almasına izin vermeyin. a
İyiliğin gücü adına, umutla kalın!
